Oculaire hypertensie

Oculaire hypertensie ontstaat wanneer de druk in het oog (bekend als intraoculaire druk) boven het normale bereik komt (vaak omschreven als boven 21 mm Hg). Het onderscheidt zich van glaucoom, een ernstige oogaandoening, doordat er geen waarneembare veranderingen in het gezichtsvermogen optreden, geen bewijs van gezichtsveldverlies is en geen schade aan de oogzenuw. Patiënten met oculaire hypertensie hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van glaucoom.

Wat veroorzaakt oculaire hypertensie
Oculaire hypertensie is het gevolg van onvoldoende drainage van het kamerwater (een vloeistof in het oog). In wezen betekent dit dat te veel vloeistof in het oog komt zonder dat deze wordt afgevoerd, waardoor een hoge druk wordt opgebouwd. Het komt het meest voor bij mensen met een familiegeschiedenis van oculaire hypertensie, mensen die bijziend zijn en mensen met diabetes.

Symptomen van oculaire hypertensie
Omdat bij oculaire hypertensie geen symptomen optreden, is het onmogelijk voor een patiënt om het zelf op te merken. Echter: als een regelmatig schema van oogonderzoeken wordt aangehouden, kan een oogarts of optometrist het vinden bij routine testen. Tijdens een normaal oogonderzoek wordt de intraoculaire druk gemeten met een apparaat genaamd tonometer. Als twee keer verhoogde druk wordt gemeten boven de 21 mm Hg , kan een oogarts de diagnose oculaire hypertensie stellen.

Behandeling van oculaire hypertensie
Gezien het feit dat de aandoening een hoger risico van glaucoom met zich mee kan brengen, is zorgvuldige en frequente controle door een oogarts of optometrist aanbevolen voor mensen met oculaire hypertensie.